Geniet NOOIT met mate...!

Na bijna 6 maanden zit mijn avontuur in Parijs er bijna op!
Er staat een nieuwe uitdaging op mij te wachten in Shanghai (per 19 februari 2012).
Aankomende vrijdag zal ik dan (weer bepakt en bezakt) met mijn auto naar Nederland terug keren. De afgelopen dagen vliegen alle herinneringen die ik hier in Parijs heb opgedaan door mijn hoofd.

En vooral nu ik zo door mijn fotoalbums op mijn laptop zit te bladeren (jullie dachten dat er al veel foto’s op facebook stonden, maar mijn laptop is echt een goudmijn! Die back-up in Nederland, tijdens de kerstvakantie, (duurde een paar uur) was echt geen overbodige luxe).

Eigenlijk is het nog steeds niet te bevatten wat ik hier allemaal heb mogen mee maken:

Het begon op dinsdag 23 augustus, met het vertrek naar Parijs, auto ingepakt en vol adrenaline in 1x doorgereden (waarom moet je ook stoppen als je toch niet moe bent). De kinderen hadden een warm welkom met tekeningen en mijn kamer stond klaar om al mijn spullen te verwelkomen.
Na 3 dagen stond ik al te dansen op het grootste rock evenement in Frankrijk: ‘Rock-en-Seine’ met John. Mijn avontuur was nu echt begonnen.

In september begonnen mijn lessen op de Nederlandse school hier in Parijs. Een heerlijke groep kinderen die enthousiast met mij aan de slag gingen om hun Nederlands op het niveau van het onderwijs in Nederland te krijgen/behouden.
Ik leerde Allison (uit Texas) kennen, die een paar straten verderop woonde en er was meteen een klik. We trokken veel met elkaar op en konden samen uren door Parijs wandelen. Ook konden we altijd heel goed inschatten om de laatste trein nog net te halen, op 1x na. Dat was een lange nacht van wachten, maar achteraf hebben wij hier nog heerlijk om kunnen lachen.
Ook begon ik zelf met Franse lessen bij een studenten vereniging: Euro-fil. Waar ik meteen al in een hele leuke groep terecht kwam, die elke dinsdag in een kroegje met elkaar afspraken: La plage
Het weekend daarna met een ploegje bij de Eiffeltoren gezeten, wijntje, stokbrood en gitaar er bij. Het is dan ook niet gek dat ik vanaf toen (extreem!!) geobsedeerd ben geraakt door de Eiffeltoren.
Van de liedjes die op de gitaar voorbij kwamen (o.a. Eddie Vedder) krijg ik nog steeds kippenvel als ik daar aan terug denk. Dat moment waarop ik nog maar 2 weken in Parijs was en me al zo gelukkig voelde, kan ik me nog zo goed herinneren. Niet wetende dat dit nog maar het begin was…

Oktober was een maand met veel gebeurtenissen (achteraf gezien dan). Ik ben een weekendje naar Barcelona geweest. Johannes kwam langs in Parijs. Het concert van Rihanna was een ontzettend gave ervaring, dat ik absoluut niet had willen missen. Met Allison en mijn 2 oudste au-pair kinderen naar Disneyland geweest. Bij het zien van de foto’s van die dag krijg ik spontaan weer een glimlach op mijn gezicht. Wat hebben die mannetjes genoten en Allison en ik misschien nog wel meer!
Ook het weekendje België met Allison en de spontane meelifters naar Gent is onvergetelijk.
Samen met Daan ben ik gestart op de Britse school met de Music-Class. Hij geniet van muziek en dansen en dat komt allemaal in die muzieklessen voor. Erg leuk om samen met Daan een ‘dingetje’ te hebben.

Begin november stond er weer een concert op de agenda. Samen met Marco ben ik naar Alterbridge geweest. Deze band heb ik in Nederland al 3x mogen bewonderen, maar ze blijven gewoon steengoed. Het weekend er op met Stijn de schaatsen onder gebonden en ons schaatstalent geshowd op het ijs in Parijs.
De ouders van mijn au-pair gezin zijn een week naar Afrika geweest (om te kijken naar mogelijkheden voor werk en wonen). En voor de kinderen ging het leven gewoon door, school / judo / zwemles / music-class. Het heeft een aantal (bijna) slapeloze nachten gekost, toch wel veel verantwoordelijkheid hoor 3 kinderen! Maar het was een ervaring om nooit weer te vergeten. Toen Daan op het schoolplein rond liep en plotseling zocht naar een bekend gezicht en je dan om de benen vliegt.. ik kan je zeggen, dat vertrouwen wat hij met zijn armpjes toen gaf is onbetaalbaar…

Op 19 november vierde de vereniging voor Nederlanders in Parijs het sinterklaasfeest. Na een bericht op het internet kwamen er verschillende meiden die met mij mee wilden spelen als zwarte piet en een aantal van die meiden zijn dan ook goede vriendinnen geworden. Ook mijn au-pair kinderen waren er (ik hield ze wel een beetje op afstand) en voor mij een hele ervaring om nu eens aan de andere kant te staan (in plaats van de juffen-rol).
In november waren ook de kerstmarkten aan het opbouwen en ik was zo’n beetje de eerste bezoeker toen de kerstboom bij de Notre Dame de lucht in ging.
Het laatste weekend werden Lauren en ik gescout door een modellenbureau die nog meiden zochten voor een modelling-class. Hier hebben we aan mee gedaan, helaas was de tweede show in mei en dan zouden wij hier al niet meer zijn. De laatste zondag kwamen we (via via) in Rosa Bonheur. Een kroeg die op zondag avond in het teken staat van gay-night. Ik dacht dat ik wel wat gewend was, maar wat je daar ziet lopen. Er liepen een aantal mannen op hakken, waar ik echt niet op zou kunnen lopen! Prachtig om te zien hoe iedereen zo lekker zich zelf is.. en kan, en mag zijn. Dit was zeker voor herhaling vatbaar.

Op 5 december heb ik op de Engelse school van Tim het verhaal van Sinterklaas verteld. Daarna hebben we pepernoten gebakken en schoentjes gevouwen. Ik heb nog nooit een kind (in Nederland) de hoed van Sinterklaas blauw zien kleuren en de staf zwart. Was echt even een eye-opener.
Ook op mijn school in Parijs vierden we Sinterklaas en hebben we surprises gemaakt in de hogere groepen.
Mirjam en Gerbrig zijn langs geweest in Parijs, wat ik ontzettend leuk vond. Heel erg leuk om mensen uit Nederland je wereldje in Parijs te laten zien. Met Gerbrig en de 2 oudste au-pair kinderen heb ik de Eiffeltoren beklommen en genoten van het mooie uitzicht.
Eind december terug met de trein naar Nederland. Dat telefoontje voor mijn vertrek van mijn moeder vergeet ik ook nooit meer. ‘Ik hoop niet dat je straks teleurgesteld bent, maar na het zien van al jouw foto’s van de kerstsferen in Parijs, gaat het hier echt wel tegenvallen’.
In Nederland als een kip zonder kop, familie, vrienden en vriendinnen bezocht en geprobeerd om wat slaap in te halen.

Januari was echt een bizarre maand…!
Het begon allemaal met de terugkomst weer in Parijs. Een klets-theedrink-avondje van Lauren (één van de zwarte pieten) en mij liep uit op een gigantisch feest! Het weekend daarna met Allison, Lauren, Marlies (ook een zwarte piet) naar Chartres geweest, een plaatsje 150 km ten zuiden van Parijs. Hier staat de grootste Kathedraal van Europa. Erg pittoresk kan ik je vertellen..!
Zes dagen later zaten Allison en ik in de trein naar Londen voor een weekendje sightseeing en het meepikken van de sale natuurlijk! Ondertussen waren er gesprekken met Shanghai gaande (naar aanleiding van mijn open sollicitatie in november).
Mijn verjaardag was iets om NOOIT meer te vergeten, die glimlach was niet meer van mijn mond af te krijgen. Zelfs de stukgevallen camera heeft mijn avond geen seconde kunnen verpesten (dat kwam een dag later :-p ). Met een ontbijt van Ida met allemaal lieve kaartjes vanuit Nederland, een lunch met de meiden, taartjes eten met de kinderen en dan feesten tot de late uurtjes met alle mensen die ik hier heb leren kennen. Onvergetelijk die dag. Zelfs zaterdagochtend werd ik (ondanks alles..) wakker met een ontzettende grijns op mijn gezicht..! 25 jaar worden en dit mogen vieren in Parijs.. perfect toch..!

Eind van de maand heeft een ouder van 1 van de kinderen uit mijn klas kunnen regelen dat ik een kijkje mocht nemen op de Engelse en de Franse school. Vooral de Franse school is erg uitzonderlijk, was dan ook een ervaring apart kan ik vertellen. Ondanks dat mijn werk op de school (omdat het zwangerschapsverlof was) gestopt was, nog een aantal dagen komen helpen met toetsen afnemen en verdere ondersteuning.
Nog een weekend bij Lauren geweest, omdat de ouders van haar gezin in Canada zaten.
En 1 drankje met een collega op de Champs-Ellyssees bezorgde mij een lege portemonnee..!

Op 5 februari hebben wij hier in Frankrijk dan ook eindelijk mogen genieten van een flinke laag sneeuw.

En nu ben ik langzaam aan begonnen met het inpakken van mijn spullen, het weghalen van de tekeningen, kaartjes, brieven van iedereen uit Nederland. En het sorteren van spullen die ik mee wil hebben naar China, spullen die opgeslagen kunnen worden bij mijn opa en oma (moet ze hier nog even over informeren.. denk dat ze al schrokken van de hoeveelheid die voor mijn vertrek bij hun op zolder terecht is gekomen) en spullen die mijn ouders zo lang kunnen gebruiken.

Want het is nu officieel, ticket is binnen, visum nog druk mee aan de slag…..
Maarrrr.. Shanghai op 19 februari kom ik die kant op..!

Op naar een nieuw avontuur.. maar nu eerst afscheid nemen van de stad waar ik verliefd op ben geworden, de au-pair kinderen die inmiddels aanvoelen als mijn eigen kinderen en de vrienden en vriendinnen waar ik zeker contact mee ga houden……..
Afscheid nemen van mijn auto die ik inmiddels heb verkocht en die de afgelopen jaren zo’n groot deel van mijn leven heeft mee gemaakt…wat mij ineens meer raakt dan ik had verwacht…

En ondanks de tranen die al flink achter mijn ogen prikken, probeer ik deze spreuk van mijn vriendin in mijn achterhoofd te houden:…..

“Dont cry because it’s over… Smile because it happened..!”